Odpowiadając Bogu na głos powołania, poprzez śluby wieczyste zostajemy konsekrowane Bogu i włączone do Rodziny zakonnej. Tradycją jest, że podczas ślubów wieczystych obieramy sobie szczególną „tajemnicę wiary” (predykat), którym chcemy żyć w kolejnych latach zakonnego posługiwania.
Od początku istnienia naszego Zgromadzenia, utrzymywana była praktyka nadawania predykatów. Przynależąc zaś do Rodziny Karmelu i czerpiąc z niej duchowe bogactwa tradycja przyjmowania predykatów ma swoje korzenie w duchowej spuściźnie Karmelu. Święta nasza Patronka, Teresa z Lisieux, w Karmelu przyjęła dwie tajemnice wiary, które w pełni ją wyrażały i odzwierciedlały jej duchowość. Tajemnica Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza. Jej zapatrzenie w Dzieciątko Jezus, bezbronne, pokorne i w pełni oddane w ręce Maryi i św. Józefa dało jej podstawy do odkrycia małej drogi, którą oparła na dziecięctwie Bożym. Tajemnica Najświętszego Oblicza tak bardzo przypominała jej o pragnieniu zatopienia się w Bogu, aby Jezus mógł w niej wzrastać. Ujęła to w słowach:
O Jezu, którego Oblicze jest jedyną pięknością zachwycającą me serca, błagam Cię, wyryj w mej duszy Twe Boskie podobieństwo i rozpal miłością Twoją, abym strawiona przez nią, mogła oglądać Twoje chwalebne Oblicze w niebie.
W osobie św. Teresy od Dzieciątka Jezus widzimy, jak przyjęta tajemnica wiary wypełniła jej duchowość i dała podwaliny nowej drodze do świętości.
