Pierwszy krok na małej zakonnej drodze
Kandydatura
To czas, w którym razem z siostrami będziesz brać udział w życiu wspólnoty. Małymi krokami będziesz włączać się w zakonny rytm pracy i modlitwy, powoli wychodząc z tego "świata", by wejść w świat kobiet oddanych Jezusowi w codziennych zwykłych sprawach. I w tej codzienności budować swoją świętość.
Bóg powołuje, ale Ty w tym planie Bożym odgrywasz główną rolę. Musisz zaryzykować, zdobyć się na akt odwagi nie patrząc na siebie jako na świętego, bez skazy ale przyjąć swoje braki i pozwolić Bogu formować swoje życie. Ja, cóż mam powiedzieć po tylu latach trwania przy Jezusie… Nie pozostaje mi nic jak tylko pokornie schylić głowę i prosić miłosiernego Boga o światło i tą odwagę do oddawania swego życia za braci. Życzę Ci byś znalazła w sobie siłę i dała się pociągnąć Jezusowi. Zapragnij bliskości Dobrego Pasterza, chciej związać swoje życie z Bogiem i bądź pewna, że ta bliskość będzie Cię chroniła".
Początek szlaku
Postulat
Pierwszy krok do zewnętrznego świadectwa o tym, że idziesz ku Jezusowi wyjątkową drogą. Otrzymasz sukienkę postulancką, bardzo wygodną i medalik św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Zaczniesz czas większego utożsamiania się z naszą rodziną zakonną, poznając jej duchowość i zwyczaje. W czasie postulatu opiekować się będzie Tobą siostra zwana Instruktorką postulatu.
"Powołanie jest odpowiedzią na zaproszenie, aby swoje życie uczynić pięknym przy pomocy łaski Bożej; jest pociągnięciem przez Miłość, dzięki której odkrywam prawdę o mnie samej; jest rozwinięciem tego, o czym kiedyś tylko marzyłam; jest wprowadzeniem w życie pragnień noszonych w sercu, dzięki czemu to życie staje się darem i światłem dla innych"
Mała narzeczona Jezusa
Nowicjat
Do sukienki otrzymasz biały krótki welon oraz Konstytucje naszego Zgromadzenia. To czas „narzeczeństwa” z Jezusem, w którym będziesz odkrywać czym są śluby zakonne. Na tym etapie towarzyszyć Ci będzie Mistrzyni nowicjatu. Będziesz ze wspólnotą we wszystkich aktach duchowych i w pracy i co najciekawsze, zaczynając to nowe życie, możesz otrzymać nowe imię i możesz nazywać się już Siostrą…
"Powołanie, to sięgając do najprostszej etymologii słowa, wołanie po kogoś... Zatem gdy Jezus w głębi mego serca wyszeptał: pójdź za Mną, to inaczej mówiąc, zawołał po mnie, bo mnie zapragnął, potrzebował i nadal potrzebuje... Do czego? Odpowiedź odnajduję w powołaniu celnika Mateusza, który gdy usłyszał wezwanie, zostawił wszystko co miał, wstał i poszedł z Nim czyli z Mistrzem. I to jest chyba najgłębsza tajemnica mego powołania, czuję się wezwana by być z Nim, z Mistrzem i Panem, by dotrzymywać Mu towarzystwa i być do Jego dyspozycji, gdy ponownie zawoła... W tym też odkrywam postawę dziecięctwa Bożego, ukrytą w charyzmacie naszego Zgromadzenia, gdyż "zadaniem" małego dziecka jest właśnie BYĆ, by radować oczy i serca rodziców oraz SŁUCHAĆ, aby "wzrastać w mądrości i łasce".
Praktyka zakonna
Juniorat
Wraz ze złożeniem pierwszych ślubów zakonnych rozpoczyna się czas zwany junioratem. Otrzymasz habit, czarny welon i krzyż profesyjny. Mistrzyni junioratu pomoże Ci w owocnym przeżywaniu formacji ślubów czasowych. To czas rozeznawania w czym jako Terezjanka możesz służyć Bogu i ludziom.
"Powołanie do służby Bożej wyraża to, co powiedział św. Jan Paweł II - Dar i Tajemnica. Zawsze to będzie niczym niezasłużony dar ze strony Boga i tajemnica serca ludzkiego. A jeśli serce, to i miłość. I tu jesteśmy już na drodze dziecięctwa Bożego św. Tereski, która odkryła Miłość jako drogę do Serca Bożego i serca człowieka. Z kolei miłość nie chodzi samotnie ale ma dwie siostry - wiarę i nadzieję. Bez wiary życie nawet Bogu poświęcone pozbawione byłoby sensu, natomiast nadzieja prowadzi na szczyty, aż do ufnego zatracenia się w ramionach Boga, jako najlepszego Ojca. Dla mnie jako Terezjanki tym jest powołanie do którego ciągle dorastam".
Na całe życie
Profesja wieczysta
"Składam Ci, Boże, śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa według Konstytucji Zgromadzenia Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus, mając na względzie jedynie chwałę Twoją i zbawienie dusz."
Zewnętrznym znakiem profesji wieczystej jest srebrna obrączka. To jest ten moment, kiedy w sposób definitywny włączysz się we wspólnotę terezjańską. To wybór życia zakonnego dla Jezusa na całe życie.
"Patrząc na wszystkie lata mojego życia zakonnego doświadczyłam, że powołanie to... obdarowanie przez Boga Miłością... za darmo, bezinteresownie, nic w zamian bo nie jestem w stanie nic za to dać przez swoją słabość. To tak jak pielęgnacja z miłością osoby, która potrzebuje twojej całkowitej pomocy, z tą różnicą, że Miłość Boga uzdolniła mnie do wielkich dobrych czynów, których nigdy nie byłabym w stanie się podjąć. I to wszystko za darmo..."
Być Terezjanką
Formacja permanentna
Formacja serca to proces, który trwa przez całe życie. Powołanie każdej Siostry to wielki skarb, który ubogaca naszą wspólnotę terezjańską. Pragniemy wypełniać misję Zgromadzenia prowadząc innych "małą drogą" do Nieba!
"Czym jest dla mnie powołanie do życia zakonnego, czym jest dla mnie wezwanie do życia terezjańskim powołaniem? Zawsze wiedziałam, że każde powołanie jest darem od Boga, które otrzymujemy za darmo, bez jakiejkolwiek zasługi z naszej strony. Teraz wiem i doświadczam tego mocno, że powołanie jest też naszą odpowiedzią na ten dar. Po 18 latach życia we wspólnocie terezjańskiej mam wrażenie że ciągle się uczę być terezjanką. Na co dzień doświadczam swojej kruchości, w wielu przypadkach niemocy, grzeszności ale przede wszystkim wielkiego miłosierdzia Boga. Wcześniej wiedziałam „co nieco” o Bogu, teraz doświadczam Go i myślę, że bardziej dojrzale".